Kookkluns? Kookkluns!

Dat mijn blog met recht de naam kookkluns draagt zal dit verhaal bewijzen. Al die lovende verhalen over alle overheerlijke dingen die ik maak geven wel te denken, maar heel soms mislukt er toch ook echt wel eens iets.

Zo was ik eergisteren weer heerlijk met de gele courgettes aan de gang. Deze keer wilde ik een lekkere cake bakken. Op de markt in Monster had ik zalige banaantjes gekocht, dus het moest een bananen/courgette cake worden.

Even snuffelen op internet, en al snel een recept van Cickslovefood gevonden. Ik gebruik wel vaker recepten van hun. Zij gaan heel relaxt om met het hele vegetarische/veganistische gebeuren, en hebben niet zeldzaam heerlijke recepten staan.

Nog even gegoogled of ik speltmeel kon vervangen door gewone bloem, omdat ik (nog) geen speltmeel in huis heb. Dat zou probleemloos moeten kunnen.

Maar goed, de bananen/worteltjes/courgetten cakes worden nogal eens wat machtig, niet echt luchtig, dus dacht ik slim te zijn. Ik heb eerst de eiwitten geklopt, en daarna pas de rest van de ingrediënten van het beslag erbij gedaan, zodat er wat meer lucht in de cake zou komen. ( denk aan sponscake).

Of dat de denkfout is geweest, of dat er iets anders mis is gegaan, ik weet het niet. Maar de cake was echt niet te eten. Hij is op de één of andere manier gewoon niet gaar geworden van binnen.

We hebben hem nog geprobeerd te redden door hem nog wat langer in de oven te schuiven, maar helaas. Dit baksel is toch echt in vuilnisbak terecht gekomen.


En dat doet bijna fysiek pijn. Ik heb zo'n hekel aan verspilling, en er zaten toch echt zoveel lekkere dingen in. Maar goed, you win some, you lose some, en als er nooit iets mislukt, leer je ook niks!

Gelukkig hadden we dinsdag nog wel een super geslaagd gerecht met de courgettes. We hebben maandag  in Duitsland boodschappen gedaan en een heerlijk stukje lamsrug gekocht. En laat die nou perfect samen gaan met een gegrilde courgette salade! Gebakken gnocchi erbij, en smullen maar.



Ik moet zeggen dat ik het op het ogenblik ontzettend naar mijn zin heb. Ik ben weer eens op een zeer positieve manier met eten bezig. Ik hou ontzettend van lekker eten, en dat is wel eens lastig als je toch wel aanleg hebt om (snel) aan te komen. En nu ben ik deze week zo'n beetje hele dagen met eten bezig. Maar dan niet met het in mijn mond stoppen, maar er over nadenken, dingen opzoeken, uitzoeken, en uiteraard ook breiden.

Vandaag ook al weer de hele dag bezig met eten, maar daar morgen meer over.....

Courgettes, courgettes, courgettes......

Ik loop hopeloos achter met mijn courgette blogjes, want er komen er echt nog ( veel?) meer. Maar de courgettesoepfietsdag luidde onze vakantie in, en afgelopen week zijn we dan ook echt weggeweest. Dus geen tijd om te bloggen.

Maar goed, het lijkt er op dat ik voorlopig even aan de (gele) courgette verslaafd ben. Zo heb ik vorige week op een verrassingsfeestje/barbecue een gegrilde courgette salade gemaakt. Zalig gewoon, en helaas ontbreekt de foto, want ik kan je vertellen, die was het eerste op! Uiteraard had ik mijn courgettes weer bij Van Vliet gehaald. 

Om echter een beetje verder te gaan waar ik gebleven was, vlak na de fietstocht heb ik een al lang door mij gekoesterde wens in vervulling laten gaan. En heb ik een Spirelli gekocht.

Uiteraard heb ik daar gelijk flink mee geëxperimenteerd! Eerst een courgette-spaghetti-salade. Zoals je op de foto kunt zien, komt het recept van Smulweb, maar ik kan hem helaas niet meer vinden. Al weer te lang geleden. Maar de oplettende lezer weet inmiddels dat ik een recept slechts als richtlijn gebruik. Dit recept heb ik overigens aardig aangehouden, wat ik als ik het nog eens ga maken niet meer doe! Zowel in de courgetti ( zoals courgettespaghetti schijnt/blijkt te heten) als in de te roosteren paprika en tomaatjes werd een flinke hoeveelheid knoflook/chili olie gebruikt, wat het naar mijn smaak iets te heet maakte. 

Het was gelukkig niet zó heet, dat het niet smaakte. Maar laten we niet op de smaken zaken vooruitlopen. De courgetti maken, zelfs met het makkelijke machientje, was eerst best nog wel een beeeetje een uitdaging. Dit blog heet dan ook niet voor niets Kookkluns 2.0. Ik ben namelijk niet echt handig met keukenmachines..... Gelukkig heb ik in de vorm van mijn partner een prima souschef, die wel errug handig is met apparaten en snijden enz. We kunnen goed samen koken en de verdeling van de taken zorgt eigenlijk nooit voor problemen. Voor het nettere snijwerk wend ik me sowieso altijd tot mijn partner, en het bedienen van keukenmachines ook meestal.

Dit was dan zo'n beetje het resultaat. Zoals ik al schreef was het een beetje aan de hete kant, maar toch heerlijk. Nou ben ik gek op salades in alle soorten en maten, dus ik had ook niet anders verwacht.

 Ik zal nog even de ingrediënten die ik gebruikt heb benoemen. Ik laat het verder dan aan ieders smaak over om te combineren, en de hoeveelheid van alle ingrediënten te bepalen.

Courgette

Paprika

Cherry tomaatjes

Kalamata olijven

Rucola

Feta ( ik had nog mozzarella liggen)

Balsamico azijn

Honing

Knoflook/chili olie( had ik bij de Xenos gekocht, maar is volgens mij ook erg makkelijk zelf te maken)

Provencaalse kruiden ( zelluf met receppie van internet samengesteld!)

Zout en peper

Courgetti met wat knoflook/chili olie en provencaalse kruiden wegzetten. De paprika en de tomaatjes in de oven beetje roosteren, ook met wat knoflook/chili olie, zout en peper naar smaak. Kaas aan stukjes snijden, evenzo de olijven. Met de balsamico azijn en honing ( en wat olie) een dressing maken. In een grote schaal alles door elkaar mikken, en klaar is Klara. 

Dit zijn toch nog steeds stiekem een beetje mij lievelingsrecepten. Niet te veel werk, maar een overload aan smaken!

De volgende dag hebben we nogmaals courgetti gegeten, maar met een zalige eenvoudige bolognese saus (uiteraard van zelfgemaakte passata, met tomaten van de Naaldwijkse weg). Op naar de volgende gespirelliede groente..... Want ik ga uiteraard van alles door mijn prachtige machientje draaien.

PS Mocht iemand willen dat ik zijn of haar recept met bijbehorend blogje uitprobeer... Ik hou me aanbevolen!

Bewustwording.....

Ik hoop echt dat ik het vol ga houden, want het courgettesoepfietsen heeft heel wat los gemaakt. Nadat ik Marja een mailtje had gestuurd met een link naar mijn blog kreeg ik een zeer uitgebreide mail terug. Ze had erg genoten van mijn enthousiaste verhaal, maar gaf ook reactie op mijn flesjes water verhaal. Zij vond mijn kritiek van de aan ieder geleverde plastic flesjes iets om over na te denken, maar heeft zelf ook een interessant blog geschreven over water. 

Eten, voeding. Iets waar we dagelijks mee te maken krijgen. En het lijkt duidelijk als we zeggen dat je "gezond"moet eten. Goede voeding is belangrijk. Maar, zoals één van de meefietsers zaterdag al vroeg: "Wat is dan gezond?"

Tja, en daar heb je direct de allermoeilijkste vraag mee te pakken. Want er gaan vele verhalen over wat gezond zou zijn, en wat al dan niet goed voor je is. Zelf ben ik daar tegelijkertijd nuchter en sceptisch in. Geld is en blijft toch een hele grote factor in dit geheel. En dan heb ik het even niet over het geld wat een consument te besteden heeft aan eten, maar over het grote geld. Mensen willen hun product verkopen, en daar hoort een vorm van propaganda reclame bij. Een klein voorbeeld, misschien wel één van de bekendste hiervan is: melk gezond versus melk ongezond

Nou moet ik helaas wel bekennen dat ik toch wel een beetje een bourgondiër ben. Ik lust eigenlijk zo'n beetje alles. Gelukkig ben ik er achter dat super gezond ook verschrikkelijk lekker kan zijn, dus dat scheelt al de helft. Maar verder ben ik toch nog steeds maar één (of misschien wel een paar meer) stap verwijderd van die makkelijke kokkin, die eerst eigenlijk het liefst at wat door een ander bereid was. Ik geef toe dat ik het verschrikkelijk moeilijk vind om echt gezond voor mezelf te zorgen. Naar mijn idee moet ik dan echt nog té veel laten staan van de dingen die ik gewoon echt super lekker vind.

Maar wie weet. Gaat dit blog een zoektocht naar dat evenwicht worden, een aanzet tot een gezonder leven, tot minder pijntjes en mankementen die het ouder worden toch al met zich mee brengen.

Bewustwording is denk ik wel het sleutelwoord in deze. Niet gelijk denken, ach, het zal wel, maar lezen, luisteren, en vooral proeven in dit geval!

Nog even terugkomend op het flesjes water verhaal. Het drinkwater in Nederland is van hoge kwaliteit, en daar wordt door de drinkwaterbedrijven veel aan gedaan. Maar ook hier speelt uiteraard het grote geld een kleine rol. Wat wil de consument er voor betalen en hoe eerlijk zijn de door de regering gestelde normen. Als ik eerlijk ben proef ik eigenlijk nooit het verschil tussen kraanwater en diverse bron watertjes, ook zo proefde ik geen verschil toen ik Aquadraat dronk. Misschien ook voornamelijk omdat ik mijn water het allerliefst zo gekoeld mogelijk drink. En misschien ook wel omdat mijn smaakpapillen door alles wat ik nog steeds eet en drink nog niet zo verfijnd zijn. Wie zal het zeggen.

Mijn zoektocht is begonnen, en ik lees graag (liefst opbouwend!) kritische reacties en aanvullingen op mijn blog.

Courgettesoepfietsen

Wattes?

Ja, je leest het goed, maar ik snap dat er enige uitleg nodig is. Afgelopen  zaterdag hebben we gecourgettesoepfietst, of is het courgettesoepgefietst? Hoe dan ook, het was geweldig.

Zoals ik al schreef, ik ben nu woonachtig in het Westland, waar het wemelt van de geweldige stalletjes. Er zijn er zoveel dat Marja van der Ende er een manier van leven van heeft gemaakt. Zo is zij al een jaar niet meer in enige supermarkt te vinden geweest. Al haar boodschappen scoort zij bij stalletjes of kleinere plaatselijke specialiteiten winkels. Gelukkig houdt zij deze heerlijke kennis niet voor zichzelf, maar heeft een bloeiende Facebookpagina en een eigen site Fietsen voor mijn eten- Westland. Op haar site zijn zo'n beetje alle stalletjes in kaart gebracht.

Stilzitten is niet haar sterkste kant vertelde ze in het inleidende praatje, en daarom heeft ze in samenwerking met Bezoek Westland de route  in kaart gebracht en is deze geplaatst op Route.nl onder de naam Courgettesoepfietsen. 

Na het startsein, gegeven door wethouder Karin Zwinkels, die zelf ook gezellig nog een flink stuk mee fietste, zijn we op weg gegaan. Het was de bedoeling dat wij alle ingrediënten voor de courgettesoep onderweg zouden scoren.

Als eerste kwamen wij langs de bakker, alwaar we gelijk brood meenamen.

De volgende stop was  courgettekweker Van Vliet alwaar ons, naast een rondleiding, een smaakvolle verrassing te wachten zou staan. Wie had kunnen vermoeden dat wij getrakteerd werden op een culinair feestje van gele courgettes. Van een gevulde bloem tot courgettecake. Alles even smakelijk bereid door onze gastvrouw Ewa.

Gevulde courgette bloemen, courgettecake, koud en warm courgette groentegerechtje en koude courgettesoep

Daarna snel weer door. Al bleek inmiddels wel dat de groep zich niet zo vlot verplaatste als Marja in de eerste instantie gedacht had. De koffiestop bij de Westlandse druiventuin werd een kleine pitstop,( waar Marja snel iemand belde dat wij iets later zouden komen) om snel door te fietsen naar 
's-Gravezande voor de roomkaas bij Kaasmeester Richard. 

Uiteraard werden we ook daar weer getrakteerd op een lekker stukje kaas en een uitleg.

En weer door naar Boeregoed, een organisatie die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een werkplek en begeleiding biedt om te re-integreren in het arbeidsproces, en gezonde en duurzame voeding produceert voor en door de lokale bevolking. Mooi om te horen en te zien. Hier werden de uien meegenomen. 

Onze volgende stop bracht ons dan toch bij een soort "supermarkt', maar dan een klein beetje anders, nl  Biefit, bij mij al bekend, omdat ik daar nogal eens terecht kom als ik weer wat speciaals moet shoppen voor mijn veganistische familieleden. Daar kregen we nog een flesje Aquadraat. Heerlijk koud water, maar in mijn optiek schiet dit product de doelstelling van Marja een beetje voorbij. Nederland heeft zalig en zeer gezond kraanwater. Ik heb persoonlijk hélémaal niets met flesjes water, hooguit om ze bij te vullen uit de kraan.

Hier heeft Marja ons door een ander weer naar Cafe de Jachthaven laten loodsen, omdat daar nog een fotograaf van het AD op ons stond te wachten. Zelf is ze snel nog de andere spulletjes voor de soep gaan halen. Dat ze gewend is om te fietsen voor haar eten was wel duidelijk, ondanks dat ze nog wat boodschapjes gedaan had, was ze zo'n beetje tegelijkertijd weer bij het cafe. 

Daar aangekomen zijn we snel begonnen met alles wat er gesneden moest worden te snijden, en is de soep snel opgezet. Onder het genot van een drankje hebben we gezellig met elkaar zitten praten, en er werden vooral veel recepten een eet-ideetjes uitgewisseld.

Niet onbelangrijk, de soep was zalig en er was meer dan genoeg. Iedereen kon ook zijn meegebrachte bakje nog vullen, om de volgende dag nogmaals na te genieten van een meer dan geweldige dag!

P.S. 
Mocht je van plan zijn deze geweldige rit ook te doen, zorg voor een portemonneetje met kleingeld (bij de kraampjes kun je meestal alleen met los geld betalen) en voldoende "pakruimte"op je fiets (fietstassen, krat voorop, wat dan ook!). Want je komt zoveel geweldige stalletjes tegen met (h)eerlijke superverse Westlandse producten.

Nog een leuk weetje, het recept van de soep is van Linda Bosman, een goede vriendin van Marja, die zoals zij zegt een (buiten!)gewone moeder is die lekkere soepen kan maken. Samen met haar heeft ze een soepruil bedacht. Ze ruilen soepen met elkaar als ze ze gemaakt hebben en nog wat over hebben.

 Het recept!!

* 2 (gele) courgettes in stukjes
* 2 uien gesnipperd
* 2 tenen knoflook
* 2 eetlepels olijfolie
* 1 liter kippenboullion (of, als je het veganistisch wilt  
    houden kruidenboullion)
* 3 eetlepels groene pesto
* 400 ml melk (of, als je het veganistisch wilt houden 
   sojamelk)
* 2 eetlepels roomkaas (of, als je het veganistisch wilt 
   houden vegan roomkaas)

Kleine inleiding

Ik denk dat het leuk is om eerst een verhaaltje te schrijven wat dit blog inhoud. Ik heb inmiddels al meerdere blogs op mijn naam staan, maar ben momenteel nergens meer actief. Reden? Er gaat verschrikkelijk veel tijd in (leuk) bloggen zitten, en prioriteiten verschuiven zo nu en dan wel eens.

Een aantal jaar geleden had ik mijn blog echt nodig om op de been te blijven en ben ik begonnen met Hetlevenisleuk , omdat ik wat moeite  had met het leven leuk te blijven vinden. Dat heeft mij toen enorm geholpen, om het leuk in het leven weet te gaan zien en ervaren. Maar na een aantal jaar was het op. Het werd te veel een verplichting, ik kreeg het gevoel meer van hetzelfde te schrijven, en zo was het ineens niet zo leuk meer om te bloggen. En dat was toch eigenlijk juist de opzet van bloggen!

Gelukkig bleef mijn leven wel leuk, sterker nog, het werd steeds leuker. Wat resulteerde in Fabfiftie, een blog over de leuke kanten van 50 zijn. Helaas voor het blog had ik te veel tijd nodig om daar volop van te genieten, dus met 10 posts is ook dit blog stilgevallen. Waar ik zo volop van genoot? Vooral van de liefde. Nooit gedacht, na 10 jaar gescheiden te zijn, maar toch een nieuwe liefde van mijn leven gevonden, en daar zo gelukkig mee zijn, dat er voor bloggen eigenlijk niet zo veel tijd over bleef.

Inmiddels zijn de roze wolken een beetje verdampt, en de vlinders en endorfine wat gezakt. De verliefdheid heeft plaatsgemaakt voor oprechte liefde, kameraadschap, gezamenlijke interesses en verschrikkelijk veel lol met elkaar. maar dit biedt wel weer plek voor wat andere zaken. Zoals schrijven....

En waar beter en leuker over schrijven dan één van onze gezamenlijke liefdes. Koken en eten.

Nou moet ik daar wel eerst iets over kwijt. Zou je mij zo'n 5 tot 10 jaar geleden gevraagd hebben wat mijn lievelingseten was, dan kreeg je steevast het antwoord:

Alles wat door een ander bereidt is.

Dát is echter 180 graden gedraaid. Ik ben tegenwoordig dol op koken. Daar zijn meerdere redenen voor te noemen. Om te beginnen tijd denk ik. Geen druk gezin meer, alles vlug vlug klaar moeten hebben omdat ik bijna de deur uit moet om te gaan werken (voorheen werkte ik in de avond/weekend zorg). Recepten zijn ontzettend makkelijk toegankelijk (typ wat ingrediënten in Google en er komt wel wat lekkers) Masterchef Australië, en niet te vergeten een partner die ook van koken, maar meer nog van heerlijk eten houdt.

Ook worden we steeds bewuster van gezonde voeding, en de -geen-pakjes-of-zakjes beweging neemt ook steeds grotere vormen aan. Kortom, een prima klimaat om je kookkunsten te ontplooien. Daarbij komt dat ik naar het Westland verhuisd ben, waar langs de weg talloze stalletjes met super verse producten te vinden zijn. 

Alle ingrediënten voor een leuk blog, maar gezien mijn makkelijke en enigszins chaotische inslag heeft het toch de titel Kookkluns  meegekregen. Ik ben toch nog steeds wat makkelijk aangelegd, en een recept is voor mij slechts een richtlijn. Daarom worden gerechten toch nog wel eens  een beetje anders dan ik me voorgesteld had. 2.0 staat dan wel voor de "verbeterde" kookkluns, want echt waar... Het smaakt altijd wel!  

Ik hoop dat iedereen die hier terecht komt een leuker en vooral smakelijker leven tegemoet gaat