Ik denk dat het leuk is om eerst een verhaaltje te schrijven wat dit blog inhoud. Ik heb inmiddels al meerdere blogs op mijn naam staan, maar ben momenteel nergens meer actief. Reden? Er gaat verschrikkelijk veel tijd in (leuk) bloggen zitten, en prioriteiten verschuiven zo nu en dan wel eens.
Een aantal jaar geleden had ik mijn blog echt nodig om op de been te blijven en ben ik begonnen met Hetlevenisleuk , omdat ik wat moeite had met het leven leuk te blijven vinden. Dat heeft mij toen enorm geholpen, om het leuk in het leven weet te gaan zien en ervaren. Maar na een aantal jaar was het op. Het werd te veel een verplichting, ik kreeg het gevoel meer van hetzelfde te schrijven, en zo was het ineens niet zo leuk meer om te bloggen. En dat was toch eigenlijk juist de opzet van bloggen!
Gelukkig bleef mijn leven wel leuk, sterker nog, het werd steeds leuker. Wat resulteerde in Fabfiftie, een blog over de leuke kanten van 50 zijn. Helaas voor het blog had ik te veel tijd nodig om daar volop van te genieten, dus met 10 posts is ook dit blog stilgevallen. Waar ik zo volop van genoot? Vooral van de liefde. Nooit gedacht, na 10 jaar gescheiden te zijn, maar toch een nieuwe liefde van mijn leven gevonden, en daar zo gelukkig mee zijn, dat er voor bloggen eigenlijk niet zo veel tijd over bleef.
Inmiddels zijn de roze wolken een beetje verdampt, en de vlinders en endorfine wat gezakt. De verliefdheid heeft plaatsgemaakt voor oprechte liefde, kameraadschap, gezamenlijke interesses en verschrikkelijk veel lol met elkaar. maar dit biedt wel weer plek voor wat andere zaken. Zoals schrijven....
En waar beter en leuker over schrijven dan één van onze gezamenlijke liefdes. Koken en eten.
Nou moet ik daar wel eerst iets over kwijt. Zou je mij zo'n 5 tot 10 jaar geleden gevraagd hebben wat mijn lievelingseten was, dan kreeg je steevast het antwoord:
Een aantal jaar geleden had ik mijn blog echt nodig om op de been te blijven en ben ik begonnen met Hetlevenisleuk , omdat ik wat moeite had met het leven leuk te blijven vinden. Dat heeft mij toen enorm geholpen, om het leuk in het leven weet te gaan zien en ervaren. Maar na een aantal jaar was het op. Het werd te veel een verplichting, ik kreeg het gevoel meer van hetzelfde te schrijven, en zo was het ineens niet zo leuk meer om te bloggen. En dat was toch eigenlijk juist de opzet van bloggen!
Gelukkig bleef mijn leven wel leuk, sterker nog, het werd steeds leuker. Wat resulteerde in Fabfiftie, een blog over de leuke kanten van 50 zijn. Helaas voor het blog had ik te veel tijd nodig om daar volop van te genieten, dus met 10 posts is ook dit blog stilgevallen. Waar ik zo volop van genoot? Vooral van de liefde. Nooit gedacht, na 10 jaar gescheiden te zijn, maar toch een nieuwe liefde van mijn leven gevonden, en daar zo gelukkig mee zijn, dat er voor bloggen eigenlijk niet zo veel tijd over bleef.
Inmiddels zijn de roze wolken een beetje verdampt, en de vlinders en endorfine wat gezakt. De verliefdheid heeft plaatsgemaakt voor oprechte liefde, kameraadschap, gezamenlijke interesses en verschrikkelijk veel lol met elkaar. maar dit biedt wel weer plek voor wat andere zaken. Zoals schrijven....
En waar beter en leuker over schrijven dan één van onze gezamenlijke liefdes. Koken en eten.
Nou moet ik daar wel eerst iets over kwijt. Zou je mij zo'n 5 tot 10 jaar geleden gevraagd hebben wat mijn lievelingseten was, dan kreeg je steevast het antwoord:
Alles wat door een ander bereidt is.
Dát is echter 180 graden gedraaid. Ik ben tegenwoordig dol op koken. Daar zijn meerdere redenen voor te noemen. Om te beginnen tijd denk ik. Geen druk gezin meer, alles vlug vlug klaar moeten hebben omdat ik bijna de deur uit moet om te gaan werken (voorheen werkte ik in de avond/weekend zorg). Recepten zijn ontzettend makkelijk toegankelijk (typ wat ingrediënten in Google en er komt wel wat lekkers) Masterchef Australië, en niet te vergeten een partner die ook van koken, maar meer nog van heerlijk eten houdt.
Ook worden we steeds bewuster van gezonde voeding, en de -geen-pakjes-of-zakjes beweging neemt ook steeds grotere vormen aan. Kortom, een prima klimaat om je kookkunsten te ontplooien. Daarbij komt dat ik naar het Westland verhuisd ben, waar langs de weg talloze stalletjes met super verse producten te vinden zijn.
Alle ingrediënten voor een leuk blog, maar gezien mijn makkelijke en enigszins chaotische inslag heeft het toch de titel Kookkluns meegekregen. Ik ben toch nog steeds wat makkelijk aangelegd, en een recept is voor mij slechts een richtlijn. Daarom worden gerechten toch nog wel eens een beetje anders dan ik me voorgesteld had. 2.0 staat dan wel voor de "verbeterde" kookkluns, want echt waar... Het smaakt altijd wel!
Ik hoop dat iedereen die hier terecht komt een leuker en vooral smakelijker leven tegemoet gaat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten